meyhane..

ruhum yatağının yanında kıvrılarak miskince sarılmıştı vücuduna
bedenimse hala harap bir şekilde bu batakhane köşelerinde sabahlıyordu
delikanlılar mertleşmişti saatler ilerledikçe
kadehler uslanmıyordu ağızdan çıkan sözlerin haylazlığına rağmen
o içli nakaratlar yüreğimin her hücresini parçalıyordu inadına
gözlerim seni arıyordu öteki masalarda,yoktun..
sebebim yoktu ama halimde yoktu yeniden seni tatmaya
buralarda adını anan yoktu şimdi,eş dost yoktu
seni bilen ,soran bana..
tek şey bu hatırşinas şarkılardı ..
sigaram dumanıyla sevişiyordu kırmızı ışığın sahnesinde..
ben bu iflas eden yüreğimle ağlamamayı silah gibi sahiplenmiştim kendime
gönlü sızlayanların tek sığınağıydı belki de burası
ama nankörün yaptığı daha çok hatırlatmaktı bana sanki seni
eller havalarda,dansözler,adamlar,paralar,sofralar ,kadehler,sonu gelmeyen kahkahalar ve gece yarısı..
içtikçe içiyordu yüreğim,doymuyordu sensizliğe
oldum olası bitmiyordu sanki bu çile
yanıbaşımda ki o zavallı hayatlarla daha çok yüz buluyordu
o kapıdan içeri giren her deli yüreğe pay biçiyordu kendinden bu gönül
her kadeh kaldırana saf duygularıyla fener çekiyordu
köhne bir geçmişten başka bir şey yoktu anılarımda
burada seni bana hatırlatan bin tane şey kol geziyordu be adam!
bin kere daha aşka teslim oluyordum ben
sen gönlünün masumiyetini,o temiz aşkını başka bir kadına satmışken
antika sohbetlerin kalabalığında boğuluyordum
ben buralara hapsolmuş bir mahkum
seni gönlüme zorla hapsetmiş bir suçluydum
ben seni unutmadıkça sende beni unutamazsın sevgilim,
bir yerlerde adım duyulur benimde..kasvet çöker o anda yüreğine..olsun…
ben artık buraların yolcusu,en anlamsız aşkların kusuruyum..

“beni her hatırladığında o eski meyhanede en köşe masada hep seni bekliyorum…”

BaHaR..