Bizim Semtin Çocukları..

Okulu asardık en büyük zevkti
Yüreğimizde ilk heyecanlar
bedenimizde o yeni büyüyen gençlik olguları vardı
Ertesi gün öğretmenden okkalı bir şamar yerdik
izmaritlerin biri yanar öteki sönerdi
boğazımız tıkanırdı ilk nefeste sonra yakıştırırdık elimize
ateşin ışığı eleverirdi karanlıkta bizi babama
o da iflah olmaz derdi bu çocuklardan anama
Karaköy rıhtımında denize girerdik
Öyle kolay değildi Galata nın demirlerini eskitmek
Martı yavruları gibi savrulurduk balıkların aralarına
Sonra Tünel’den sıyrılırdık en ücra sokaklara
Biz buranın ayıp kadınlarına hastaydık ya
Aşkı deli gibi yaşadık büyürken onlarla
Gençliğimizin en güzel rüyalarıydı onlar
Bir zaman sonra o kıpırtıda geçti yüreğimizden
Adamlar satılıyordu acımasızca,yürekler,hayatlar satılıyordu buralarda bu zamanlar
Kimse bilmez..
Ama biz simit sattık,su sattık..
Alın teriydi bu babam görmedi,mahallede ki Ayşen görmedi ama
Gören gördü elbet
Hazine gibi sahip çıktık bu yüreğe
Kıymeti yoktu o zamanlar
Bizim adımızı soranlara bu adresi verirdik evvela
Bizim semtin çocukları derlerde bize
İlk yumrukla adam olurduk …laftaydı hepsi !
Doğru.
Kuytu yaşamların yollarına sapanlarla dost olduk
Babayadigarı beylik tabancası ile ilk tanışmamızı dün gibi bilirim ben
Sonraları bu karanlığın sahibi olduk
Sevdiğimizi de,sevildiğimizi de unuttuk
Zaten yalancı yürekler sardı her tarafımızı sarmaşık gibi
Bir zaman sonra biz kendi kendimizi vurduk..


BaHaR…