Akşamdan kalma ışıkları gördüğümde,
Fırtına demetleri denize dalardı,
Sonsuz rüya akşamlarının bittiğinde,
herkes bilirdi;sabaha karşı bir şehir uyanırdı..
Belki sokaklar hala sessizdi,
Gecenin alıp götüremedikleri vardı kaldırım taşlarında,
Ama sonsuz ve dipsiz aşklar sarardı..
yalancı,biraz sonra bitecek sevdalar,
o zaman herkes anlardı;sabaha karşı bir şehir uyanırdı..
Yollar hafif ıslak olurdu,
Pencereler sonuna kadar kapalı kalırdı,
Bulutlar ağlamak isterdi bu şehre..
Ama karanlık sevmezdi ağlamayı,
Ben bile bilirdim;sabaha karşı bir şehir uyanırdı..
Otellerin soğukluğu var olurdu,
Rüyalar unutulmaya koyulurdu,
Zihinlerde artık tek bir şey vardı;
...sabah oldu bile..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder