Tek gerçek Tanrı ölümdür.
Ancak ondan daha gerçek bir şey varsa, bugün yaşıyor
olmandır.
Başkalarına göre çokta önemli sayılmayan gözyaşların acıdan
nefesini kesebilir,
Ben üzüntü çığlarının altında ölmüş olabilirim.
İkimizde ölü bedenlerle birilerinin bizi bulmasını bekleriz.
Sınav kağıtlarında ki isimler şimdilerde kaybolmuşlar.
Ama bir zamanlar çok yakındaydılar.
Çünkü puzzle dağıldı bir kere..
Parçalar asla eskisi gibi olmayacak.
Ama sahne bizim ve kendi sahnemizde asla ölemeyiz,
Çünkü başrol oyuncuları finale kadar devam ederler.
Röntgeninin çekildiği hayata isyan eden küçük bir çocukken
sen,
Büyüdüğünde ise hayatın bunca acımasızlığına ve
amaçsızlığına göğüs geren güçlü bir ruhsun..
Acaba ruhunun röntgeni kaç tane çiviye bedel?
Onu okuyabilecek doktorların miadı dolup gitmiştir bu
dünyadan.
Kahvaltını güzel yap, ilaçlarsa önemli
Aklını yitirmedikçe sorun yok, o yüzün hep gülümsemeli.
İşte bize biçilen kaftan bu renkten
Bunların yaşanacağını kulağımıza çok önceden fısıldamıştı sevgili
Camus.
Güzel dost!
Kendini bildin bileli yaşa,
Ölmek sana hiç uğramasın.
