Çocuk..

Öyle başını öne eğme çocuğum

Artık büyüdün

Bak!

Bindiğin salıncakta ayakların artık yere değiyor

Hala eğlenebilmek uğruna belki o yeşil terliklerini ayağından çıkarıp atmalısın

Henüz yapmadığın ama yapmaya hırslandığın hataları yapma çağındasın

Gözlerini kapatma dünyaya körebe oynar gibi artık

Saklanma sakın duvarların arkasına

Kaçma kimselerden

seni yakalayacak birileri gezinmesin arkanda
ona kadar saymayacaksın artık,
 gözlerini yumup insanların senden kaçıp saklanması için
çünkü onlar bunu bir hayat kavgası bilecekler
birbirlerinden hep kaçacaklar,hep saklanacaklar ,özlerini kaybedecekler

Tek başınasın artık
el ele tutuştuğun arkadaşların teker teker büyüdüler

Sen yapayalnız kaldın o renkli salıncakta

Ama üzülmen gerekmiyor bütün bunları yaşıyorsun diye

Bak çocuğum!

Büyüyorsun işte,en çok istediğin şey değil miydi bu

Hafif sarı saçların yavaş yavaş koyulaşmaya başladı bile

Oyuncakların odanda ki kırmızı sepette değiller

Sokak kapısının arkasındalar artık gerçek oyuncaklar

Giysilerinin bazılarını komşunun küçük oğlunda mı gördün

tek başına mı yemek yemeye başladın sende baban gibi bu masada

yalnız mı uyuyorsun

annen geceleri sana masal anlatmıyor mu uzun uzun

Pamuk prensesi bile öldürdüler mi bu kafandaki katiller

Saflığını bir sandala bindirip bilmediğin bir coğrafya ya mı yolcu ettin
ailenin büyükleri senin yanında ettikleri küfürlerden utanmıyorlar mı artık
abin eve hiç gelmiyor mu seni görmeye bile..

Ellerin sana eskisinden daha mı kocaman geliyor
annen ile baban kavgalarını saklamıyorlar mı senden

Mahallede ki kız arkadaşların artık konuşmuyorlar mı seninle

Bütün bunların cevabını mı arıyorsun geceleri uyumadan önce

Evet..çocuğum haklısın

Ruhunda bedeninle dans edercesine büyüyor

Şimdi git arayışlarının peşinden işte

Ama geri dönüşü olmayan hatalar yapma

Artık bir sebebin var bazı şeyleri yaşamaya seninde

Neden mi izin veriyorum sana

Basit..
çünkü;

“büyüyorsun”

Büyüdükçe yaşamın daha büyük yalanlarına esir düşüyor
her geçen gün ölüme biraz daha yaklaşıyorsun ..

BaHaR..

salıncak..

Çocukluğumun kusurlarıyla süslüydüler

“İlk masum aşkımı bulduğum gibi kaybedişlerimin de şahidiydi onlar”

Hatıralarıma sürgün ederlerdi beni

O salıncakta tek başına ,masum bir çocukken ben

Özgürlüğüme ilk o zamanlar kavuşmuştum

Şimdi ise parmaklıklar ardından özgürlüğe baktığım gibi,

Savrulurdu rüzgara dağılan düşlerim

Şimdi nedense kapana kısılmış gibiler

Kelimelerin bittiği yerdedir çocukluk hayallerim

Kırlangıçların olduğu,

ucu bucağı bilinmeyen bir yeşile dalar henüz yeşermemiş bedenim

telaşlanır bu çocukluğum büyüme edasında

bir oraya bir buraya savrulur

aklım bulutlardan yüksek uçan bir kuştur

tesellileri kumdan kaleler yaparak bulan bir kahramandır

fetheder her bir yanını yürekli askerleriyle

kifayetsizdir çocukluğuma yakışan hayaller
şimdi ise uzakta yapayalnız ölmekteler..

BaHaR..